Golden Palace maakt al meer dan twintig jaar fysiek theater over de absurde tragiek van het leven. Onder leiding van Ingrid Kuijpers (artistiek) en Britt Verstegen (zakelijk) brengt het gezelschap in co-creatie met een mix van mimers en acteurs producties voor theaterzalen en op locatie, zoals Balieleed, Rampentraining voor Stewardessen, Shop till you drop en De Oerclub. Daarnaast produceert Golden Palace in 2021-2024 een aantal voorstellingen van geestverwante jonge makers.
Het fysieke onderzoek naar wat er bij mensen borrelt in de onderbuik en sluimert in het zoogdierbrein is voor Golden Palace een onuitputtelijke bron van inspiratie. Het gezelschap wordt ook wel de antropoloog onder de theatermakers genoemd. Volgens de Volkskrant is Golden Palace ‘een meester in het fileren van culturen’.
Voorstellingen van Golden Palace worden op de vloer gemaakt en ontstaan vanuit improvisaties met een stevige rem op de tekst. Alles wat onuitgesproken blijft stapelt zich net zo lang op tot het een uitweg vindt in de fysieke uitvergroting: tragikomisch en een tikje surrealistisch. En herkenbaar omdat het gaat over menselijke behoeftes: over het verlangen om samen te vloeien met anderen en de strijd om te voldoen aan wat de samenleving van ons verwacht.
In de periode 2013-2017 maakten we een aantal voorstellingen waarin de personages zich direct tot het publiek richtten en een waarin het publiek zelfs meespeelde, zoals Death by PowerPoint, Seksbom, Welkom in ons Ecodorp en Het moet wel leuk blijven – intense voorstellingen waarbij de communicatie met de toeschouwer op de spits werd gedreven. Tegelijkertijd was het een zoektocht naar wat theater nog kan betekenen in deze tijd.
Ingrid Kuijpers zegt hierover: “Eigenlijk was de vraag van de personages in Het moet wel leuk blijven ook mijn persoonlijke vraag: kan theater mensen met elkaar verbinden? Aan het eind van die voorstelling geven de personages zich over aan een fysieke toestand, half bloot en besmeurd met klei, op zoek naar een symbiose met het publiek. Door de deur naar de taal dicht te doen werd de deur naar de verbeelding opengezet: de personages werden abstracte wezens in een grenzeloos universum. Dat was ontroerend en iets wat ik heel erg herkende. Ik word vaak onderuitgehaald door mijn gedachtes. Terwijl ik diep vanbinnen weet dat de essentie van het leven niet in woorden is uit te drukken. Het enige waar je hoop uit kunt putten is een alles overstijgend levensgevoel: dat we al eeuwenlang samen geboren worden en weer doodgaan. Dat besef maakte dat ik bij Shop till you drop een enorme behoefte had aan verstilling. Ik wilde weer terug naar de magische werking van het fysieke theater.”
Waar theater tegenwoordig vaak talig en expliciet is, wil Golden Palace met de kracht van de woordloze verbeelding een diepere laag aanboren bij de toeschouwer. Met fysiek theater kun je iets vertellen over het onzegbare. Het slaat de ratio over en doet – net als muziek – een beroep op het onderbewuste. We willen theater maken dat tijdloos is en daardoor juist veel vertelt over de tijd waarin wij leven. Theater waarmee we de toeschouwer even stil kunnen laten staan. Want stilstaan is niet makkelijk, maar wel broodnodig.
“Het is alsof je even in een compleet ander universum stapt. Dat is bijzonder in deze tijden van relativisme en realisme in het theater.”
Theaterkrant