In Dolores zijn we getuige van het geploeter van een alleenstaande vader. Zijn dochter is alles voor hem. Het mag haar aan niets ontbreken.
Zo bang is hij om tekort te schieten, dat zijn zorg obsessieve vormen heeft aangenomen. Hoe ver ga je om een kind te beschermen tegen het grote boze levensgevaar? De vader in Dolores gaat ver. Zo ver dat hij zijn dochter het huis niet meer uitlaat. Dolores groeit op tussen vier muren. Tot op een dag de buurjongen zijn voet tussen de deur zet.
“De gezongen evergreens krijgen door de tragikomische context een verheven, troostrijke functie. Dolores is in het oevre een voorstelling die dicht tegen de klassieke mime aanligt.”
“Melancholische voorstelling over de angst voor de buitenwereld en de onmogelijkheid om die buiten de deur te houden.”
“Dolores is van begin tot eind spannend, ondanks de beperkte ingrediënten en dankzij het voortreffelijke spel. Op de vierkante millimeter is alles uitgedacht en de timing is perfect. Als de deurbel gaat, is de spanning om te snijden.”
Regie: Ingrid Kuijpers
Spel: Suzanne Bakker, Mark Bellamy en Yahya Gaier